به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، نکته قابل تامل به‌طورکلی ماندگار شدن هر خودرویی در خط تولید هر خودروسازی است که در هرجایی از جهان وجود دارد. اینکه چنین پدیده‌ای در بیشتر کشورهای در حال توسعه رواج دارد، بر کسی پوشیده نیست. اما شاید بررسی هر یک از موارد مشابهی که در کشوری دیگر سرنوشتی شبیه به پراید و پژو 405 دارند و تولیدشان در جریان است، بتواند راه‌حل چنین موردی در ایران و علل اصلی آن را بیشتر روشن کند.

  لادا نیوا
لادا نیوا شاید یکی از برترین خودروهای اتحاد جماهیر شوروی در دورانی باشد که آوازه خودروهای سخت‌جان اما کند و کهنه شوروی، در سراسر جهان پیچیده بود. نیوا به عنوان یک شاسی‌بلند کاربردی با قابلیت استفاده در مناطق روستایی و شهری در سال 1977 راهی بازار شد و توانست از همان ابتدا به یک موفقیت قابل توجه بدل شود.
اما شاید حضور این خودرو در اروپای غربی، کانادا و آسیا بود که برای آن شهرتی دوچندان دست‌وپا کرد. این خودرو توانست به لطف سواری نرم، تجهیزات کافی و عملکرد خارج جاده مناسب نظر مثبت خودرو دوستان و متخصصان را جلب کند. اما همانند بیشتر خودروهای ساخت شوروی، نیوا به‌سادگی خط تولید را وداع نگفت و به‌تدریج با ایجاد تغییراتی عمده، هرازچندی دچار یک سری به‌روزرسانی عمده شد. با این حال پلت‌فرم کلی و ساختار و ظاهر نیوا چندان دست‌نخورده است و تولید آن در روسیه ادامه دارد. شاید اصلی‌ترین علت ادامه یافتن تولید این خودرو را بتوان تقاضای قابل توجه برای چنین خودرویی با قیمتی مناسب در میان روستاییان کشورهای شوروی سابق، سخت‌جانی و خرابی کم خودرو و ساختار نسبتا مدرن آن دانست.

رنو کلیو II
رنو کلیو هرگز به ایران نرسید، اما یکی از فرزندان نزدیک آن یعنی داچیا لوگان با نام رنو تندر 90 به بازار کشورمان راه یافته و توانسته به یکی از موفق‌ترین محصولات خودروسازان کشورمان بدل شود. اما خود نسل دوم کلیو نیز از سال 1997 تاکنون در خط تولید حضور دارد. این‌ هاچ‌بک اقتصادی جسور و دوست‌داشتنی در ابتدا به بازار اروپا و آسیا عرضه شد و سپس به آمریکای جنوبی و چین نیز راه یافت. از سال 2001 روند به‌روز‌رسانی و فیس‌لیفت این خودرو آغاز شد و از آن زمان تا‌کنون، هر از چندی سعی می‌شود تا با همخوان کردن زبان طراحی آن با زبان طراحی روز رنو، عمر 20ساله آن پنهان شود. با آنکه در سال 2005 نسل سوم کلیو راهی بازار شد، اما نسل دوم آن در کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی به حیات خود ادامه داد. حتی در مقطعی نمونه سدان این خودرو با نام سیمبل و تالیا در برخی کشورها عرضه شد، اما بعدها رنو سعی کرد تا با ایجاد تغییراتی بسیار عمده، رنو سیمبل جدید را که در حقیقت همان داچیا لوگان است، جانشین آن کند.

تویوتا Comfort
تویوتا کراون Comfort که به‌طور خلاصه معمولا کامفورت نامیده می‌شود، یک سدان بزرگ ژاپنی است که در کمال ناباوری از سال 1995 تاکنون توسط تویوتا تولید می‌شود. این خودرو در سال 1995 به بازار ژاپن معرفی شد و در حقیقت پاسخ تویوتا به محصولاتی همانند نیسان Crew و سدریک بود که بازار سدان‌های تشریفاتی متوسط را در دست داشتند. پلت‌فرم این تویوتا با سدان لوکس Crown مشترک بود، اما در آن پیشرانه 2 لیتری 4سیلندر به همراه گیربکس 4 دنده اتوماتیک مورد استفاده قرار گرفت. تویوتا به لطف هزینه پایین نگهداری، سواری بسیار نرم و راحت و خرابی اندک، به یکی از محبوب‌ترین خودروها برای شرکت‌های تاکسیرانی در ژاپن، سنگاپور و هنگ‌کنگ بدل شد و توانست بازار رقیبش یعنی سدریک را در هنگ‌کنگ تقریبا از بین ببرد. علاوه بر این در سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی همانند اندونزی و مالزی نیز کامفورت به یکی از خودروهای مناسب برای تاکسی‌ها بدل شد. موفقیت کامفورت در حدی است که در سال 2010، مدیرعامل تویوتا از آن تقدیر به عمل آورد و آن را عنصری حیاتی در گسترش بازار این خودروساز به آن‌سوی مرزها تلقی کرد.

نیسان Cedric Y31
نیسان هم مانند رقیب هم‌وطن خود یعنی تویوتا، هنوز هم یک محصول قدیمی را در خط تولید خود نگه داشته است. این سدان بزرگ که در ژاپن با نام سدریک شناخته می‌شود، در برخی بازارها نیز با نام گلوریا عرضه شد. تولید نسل Y31 این خودرو که در حقیقت آخرین نسل آن نیز محسوب می‌شود، در سال 1987 آغاز شد. این سدان بزرگ مجهز به پیشرانه‌های آرام، نرم و قدرتمند 6 سیلندر خورجینی، به لطف سواری بسیار نرم و راحت طرفداران زیادی در ژاپن و کشورهای آسیای شرقی داشت و توانست به یکی از خودروهای محبوب برای هتل‌ها و تشریفات سایر مراکز بدل شود. اما به‌تدریج سدریک جای خود را به عنوان تاکسی در کشورهایی همانند ژاپن، سنگاپور و هنگ‌کنگ تثبیت کرد و توانست به گزینه‌ای مورد اعتماد برای مردم این کشورها بدل شود. سری دوم این خودرو در سال 1991 معرفی شد. در این سال یک فیس‌لیفت کلی، ظاهر سدریک را به‌شدت مدرن‌تر کرد، اما پلت‌فرم و متعلقات فنی آن تغییر خاصی نداشت. در ابتدا فروش بالای این خودرو در ژاپن، هنگ‌کنگ، سنگاپور و اندونزی به عنوان تاکسی، سودی سرشار نصیب نیسان کرد. در سال‌های آتی اما شرکت‌های تاکسیرانی در هنگ‌کنگ به سراغ تویوتا کامفورت رفتند و اندونزی نیز تصمیم گرفت تا مرسدس بنز کلاس E و تویوتا کمری را جایگزین آن کند. درنهایت اما هنوز هم نیسان سدریک در ژاپن و سنگاپور یکی از محبوب‌ترین خودروهای شرکت‌های تاکسیرانی است.

  لادا ریوا
لادا ریوا یا آنچه در شوروی تحت برند VAZ و با کدهای متفاوتی ازجمله 2104، 2105 و 2107 عرضه شد، در حقیقت حیات خود را در سال 1966 به عنوان فیات 124 آغاز کرد. در سال 1970 اما نمونه روس آن به عنوان VAZ 2101 معرفی شد و این سرآغاز افسانه لادا بود. پس از موفقیت این نمونه، در سال 1972 نمونه به‌روز شده آن با نام 2103 معرفی شد. اما این نمونه بعدی آن بود که با معرفی در سال 1980، به‌طور جدی بازار جهانی را با لادا آشنا کرد. تعداد قابل‌توجهی از این خودرو در شوروی سابق تولید شد و به سراسر جهان (حتی کانادا) صادر شد و لادا ریوا (نامی که برای نمونه صادراتی در نظر گرفته شد) توانست به خودرو ملی و نماد شوروی سابق بدل شود. با فروپاشی شوروی در ابتدای دهه 90 میلادی اما لادا با آنکه از بازار صادراتی کشورهای مدرن و غربی حذف شد، اما در برخی کشورهای دیگر و روسیه به حیات خود ادامه داد. در این میان شاید آغاز مونتاژ آن در سال 2002 در مصر بود که دوباره نظرها را به این خودرو سی و اندی ساله جلب کرد. در حقیقت در همان زمانی که در ایران زمزمه‌های خروج پیکان از خط تولید شنیده می‌شد، همتای روس آن در مصر جانی تازه گرفت. با آنکه در سال 2012 بالاخره تولید لادا ریوا در روسیه قطع شد، اما این روند هنوز هم در مصر ادامه دارد. شاید اصلی‌ترین دلیل عدم مرگ لادا ریوا را باید در دوام بالا و قیمت پایین آن دانست.