به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا، نازلی دهقانی، دانشجوی دوره دکتری مهندسی عمران- مهندسی برنامه ریزی حمل ونقل دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت ایران این طرح پژوهشی را در قالب رساله دکتری خود با راهنمایی دکتر شهریار افندیزاده ارائه کرده است.

در بخش‌هایی از شبکه معابر شهری، مناطقی وجود دارند که بنا به دلایلی از اولویت بیشتری برخوردار بوده و نیاز است تا در ساعات اوج، از بروز تراکم و انسداد در این محدوده‌ها پیشگیری به عمل آید. این دلایل می‌تواند شامل مواردی نظیر آلودگی‌های زیست محیطی، وجود کاربری‌های اداری و تجاری مهم، محدود بودن ظرفیت شبکه معابر و یا نیاز به اولویت دهی به سرویس‌های حمل ونقل همگانی باشد.

بر این اساس، هدف از این رساله کنترل جریان ورودی به این مناطق اولویت دار یا حفاظت شده است که از طریق کنترل زمانبندی چراغ‌ها در شریانی‌های ورودی به این محدوده‌ها صورت می‌پذیرد.

مدل تدوین شده دارای دو بخش اصلی است؛ بخش اول اقدام به بیشینه کردن اختلاف فاز در شریانی‌های ورودی کرده و بر این اساس علاوه بر به دست آوردن طول فاز بهینه، طول صف بهینه را نیز در شریانی‌های بالادست تخمین می‌زند. این طول صف بهینه ملاکی برای حل بخش دوم مسئله است. در بخش دوم مسئله، زمانبندی چراغ‌ها در شریانی‌های ورودی با در نظر گرفتن سه مورد بهینه‌سازی می‌شوند. این سه مورد شامل حفظ تراکم در زیر شبکه حفاظت شده در زیر حد بحرانی، نگه داشتن طول صف در نزدیکی مقدار بهینه آن و پیشگیری از نوسانات بیش از حد زمان سبز در طول چرخه‌های متناوب است. برای اطمینان از اینکه مدل تدوین شده بهتر از روش‌های متداول بهینه سازی چراغ‌ها عمل می‌کند، این روش با شرایط بدون اعمال استراتژی نرخ بندی داخلی – خارجی در یک شبکه یکسان که از طریق الگوریتم بهینه سازی در نرم‌افزار «ویزیم» حل شده، مقایسه شده است.

نتایج نشان می‌دهند که با اعمال استراتژی مد نظر، خروجی از زیر شبکه کاهش نیافته و یک روند صعودی را تا پایان زمان اجرای برنامه حفظ خواهد کرد. همچنین این مدل قادر است که صف شریانی‌های بالادست را تا حد صف بهینه کنترل کند. به نحوی که در شرایطی که استراتژی نرخ بندی در شریانی‌های بالادست اعمال می‌شود، طول صف دارای مقدار کمتری نسبت به شرایطی است که استراتژی نرخ بندی صورت نپذیرفته است. به عبارتی به کارگیری استراتژی یاد شده نه تنها باعث بهبود در عملکرد شریانی‌های بالادست شده، بلکه شرایط کلی شبکه را نیز بهبود می‌بخشد؛ به نحوی که متوسط سرعت و تاخیر در شبکه متناظر 19 و 14 درصد بهبود داشته‌اند.

همچنین در این رساله، به منظور ارزیابی مدل پیشنهادی، اقدام به مقایسه نتایج مدل و نتایج حل آخرین مطالعه انجام شده موجود در خصوص نرخ بندی در شبکه‌های شهری شده است که نتایج این بررسی نیز بهبود شاخص‌های عملکردی شبکه شامل متوسط تاخیر و زمان سفر را به میزان 8.6 درصد نشان می‌دهد.