به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از حمایت ، اگرچه آلودگی هوا معضلی زیست محیطی بوده که اثرات نامطلوب زیادی بر سلامت جسم و روان افراد دارد، اما به‌نظر می‌رسد در سایه ضعف تدوین اجرایی کردن تدابیر و برنامه‌ریزی‎های اثرگذار به داستانی تکراری تبدیل شده است.
آنچه که جدا از صحبت‌های کارشناسان و اخبار، هر روز نقل محافل شهروندان بوده و افراد به تدریج در میان روزمرگی‌های خود به تنفس ذرات آلاینده که ادامه حیات‌شان را تهدید می‌کند عادت کرده‌اند، شاید هم ناامیدی از متولیان امر و اتخاذ تصمیمات اثرگذار چنین شرایطی را برایشان فراهم آورده است.
این درحالی است که تاکنون نوک پیکان اتهام آلودگی هوا به سمت انواع وسایل نقلیه نشانه رفته بود و مسئولان شهری و محیط زیست هر بار با این رویکرد از راهکارهایی سخن می‌گفتند که یا مسکنی کوتاه مدت بود یا نتیجه قابل قبولی نداشت. اکنون اما محمد حسین مقیمی، استاندار تهران سخن از سهم سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی در این زمینه می‌گوید و سهمی برای آنها در فهرست مقصرا ن آلودگی هوا قائل می‌شود.
اینکه 30 درصد آلودگی هوای تهران نیز مربوط به سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی به ویژه ادارات، دستگاه‌های دولتی و فعالیت کارگاه‌ها است.

بی‌توجهی به قانونی که 24ساله است
با توجه به اظهارات این مقام مسئول باید گفت؛ کلانشهر تهران با بیش از 9میلیون نفر جمعیت این روزها در کنار آلاینده‌هایی که وسایل نقلیه در آن تولید می‌کنند، میزبان آلاینده‌هایی است که سیستم گرمایش و سرمایش خانه‌ها، فعالیت‌های کارخانجات و غیره مسئول تولید آن هستند.
البته در این میان صنایع آلاینده نیز همچنان سهم خود رادر تولید آلودگی هوا حفظ کرده‌اند.
زیرا اگرچه حدود 24 سال از تصویب بند ٢۰ ماده ٥٥ قانون شهرداری می‌گذرد که براساس آن باید صنایع آلاینده از محدوده شهری تهران خارج شوند، اما برآوردها نشان می‌دهد حدود 20 تا 30 درصد از صنایع آلاینده و صنوف مزاحم به خارج از پایتخت منتقل شده‌اند، زیرا زیرساخت‌های لازم برای خروج واحدهای آلاینده از تهران فراهم نشده است.

آلودگی هوا و مرگ 35هزار ایرانی
این شرایط درحالی است که طبق سخنان علیرضا مصداقی‌نیا، رییس انجمن علمی بهداشت محیط ایران، آلودگی هوا عامل مرگ سالانه 35 هزار نفر در ایران است.
ضمن اینکه20 تا 25 درصد از بار بیماری‌ها در کشورها به‌خصوص در خاورمیانه به خاطر رعایت نکردن بهداشت محیط و مسائل زیست محیطی است.

مصرف روزانه 12میلیون لیتر بنزین
به‌هرحال منابع ثابت و متحرک آلودگی هوا این روزها در پایتخت و بسیاری از دیگر کلانشهرهای دیگر کشور شرایطی را فراهم آورده‌اند که ادامه حیات نه تنها انسان‌ بلکه سایر جانداران را نیز به مخاطره انداخته است.
به عبارتی آلاینده‌های اصلی هوای تهران شامل مونواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای گوگرد، ترکیبات آلی فرار و ذرات معلق جای می‌گیرند که منابع متحرک مانند خودروها عامل اصلی انتشارشان هستند.
همچنین عامل دیگر کارخانه‌ها، سوخت منازل و است که در گروه آلودگی با منابع ثابت جای می‌گیرد.
به‌طور مثال همانطور که محمد حسین بازگیر، رییس محیط زیست شهر تهران بیان کرده است؛ روزانه 12میلیون لیتر بنزین در پایتخت مصرف می‌شود.
رقمی که حتی اگر خودرو و سوخت با کیفیت داشته باشیم، باز هم دچار آلودگی هوا خواهیم شد.

تولید سالانه 750 هزار تن مواد آلاینده
به هر حال شهر تهران سالانه متحمل 750 هزار تن مواد آلاینده است که اصلی‌ترین این مواد ذرات معلق هستند.
ذراتی که وسایل نقلیه اگرچه در صدر فهرست تولیدکنندگان آنها قرار دارند، اما نباید از یاد برد که صنایع حوزه سیمان و تعداد بسیار زیادی معدن تولید شن و ماسه در غرب و اطراف تهران از اصلی‌ترین این صنایع به‌حساب می‌آیند.
اگرچه در زمانی که میزان ذرات آلاینده در هوای تهران به مرز هشدار می‌رسد، براساس آنچه کارگروه هماهنگی شرایط ویژه آلودگی هوای تهران مصوب می‌کند فعالیت معادن شن و ماسه، آسفالت و سیمان و تولید بتن متوقف می‌شود، اما همانطور که گفته شد این امر تنها مسکنی موقت بوده که البته دیگر آنقدرها هم اثرگذار نیست.

معضلی که 38 ساله است
البته باید گفت معضل آلودگی هوا آنقدرها جدید نیست که متولیان امر همچنان درحال آزمون و خطا برای یافتن راهکارهای مقابله با آن باشند.
به‌عبارتی آنقدرها وجود این مشکل قدمت داشته که باید تاکنون حداقل راه‌حلی برای ممانعت از تسری و افزایش آن در شهرهای مختلف کشور به‌ویژه تهران اندیشیده می‌شد.
در توضیح بیشتر می‌توان به صحبت‌های بازگیر اشاره کرد که چندی پیش گفته است؛ در اردیبهشت‌ماه سال 58 به عبارتی 38 سال قبل در سند توسعه جمهوری اسلامی ایران که توسط نخست وزیر وقت منتشر شد، 240 نفر از اساتید دانشگاهی و متخصصان، بخش‌های مطالعاتی را انجام دادند؛ حرف‌هایی که امروز درباره آلودگی و اثرات آن بر مرگ و میر مردم می‌زنیم آمده بود.
ضمن اینکه برنامه‌های عنوان شده نیز مشابه همین تدابیری است که امروز عنوان می‌شود.
بنابراین آلودگی هوا یک پدیده جدید و ناشناخته نیست.
علاوه براین مطالعات مورد نظر نشان می‌داد آلودگی هوای تهران در همان زمان هم نگران‌کننده بود که علت آن بافت شهری نامناسب و نارسا، تراکم جمعیت، وسائل نقلیه موتوری و صنعت عنوان شده بود.
آنچه که تا به امروز ادامه داشته و البته به‌طور قطع میزان ذرات آلاینده تولید شده نیز به تناسب افزایش جمعیت و پیشرفت صنعت بیشتر و بیشتر شده است.
همه این شرایط موجب شده تا اکنون مطالعات اپیدمولوژی آلودگی هوای تهران، مانند بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا گویای این مطلب باشد که از هر 10مرگ در ایران، یکی بر اثر آلودگی هوا صورت گرفته است.
دراین میان هرچند که همواره عنوان می‌شود؛ تنها راهکار مهم برای رفع معضل مذکور نه فقط در تهران بلکه در تمامی کلانشهرهای دنیا، افزایش استانداردها و فرهنگ عمومی مردم برای استفاده بیشتر از وسایل نقلیه عمومی است، اما به نظر می‌‎رسد باید در کنار این موضوع تدابیر جدی نیز برای آنچه اندیشید که سایر کارشناسان عنوان می‌کنند.
به‌طور نمونه با توجه به صحبت‌های استاندار تهران اگر راه‌حلی برای به حداقل رساندن میزان تولید ذرات آلاینده در اثر فعالیت سیستم‌های سرمایشی و گرمایشی اندیشیده شود، حداقل حدود یک سوم از میزان مواد سمی که تهرانی‌ها نفس می‌کنند کاهش خواهید یافت.
هرچند که اگر تدوین و اجرای این راهکارها نیز به سرانجام برنامه‌ریزی برای ساماندهی وسایل نقلیه دچار شود باید منتظر روزی ماند که آسمان این کلانشهر برای همیشه خاکستری و طول عمر ساکنانش کوتاه و کوتاه‌تر شود.