عصر خودرو: رقابت‌های اتومبیلرانی در کلاس‌های مختلف در طول بیش از یک قرن فعالیت، خودروهای متفاوت و عجیبی را به خود دیده است که هر کدامشان نتیجه سال‌ها برنامه‌ریزی و تحقیق بوده‌اند. برخی از آنها توانستند در عین داشتن طرح‌های جسورانه در عمل هم موفق باشند، اما برخی دیگر در مسابقه آنگونه که انتظار می‌رفت ندرخشیدند. با این همه تمامی آنها اکنون بخشی از تاریخ اتومبیلرانی جهان به حساب می‌آیند.
به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از دنیای اقتصاد، انتخاب 10 خودرو و افسانه‌ای خواندن آنها کاری بسیار دشوار است، چرا که سرعت تغییر بنیادی فناوری در خودروهای مسابقه‌ای بسیار بیشتر از خودروهای تجاری است. با این همه کارشناسان مجله معتبر اتوگاید اقدام به معرفی این خودروها تحت عنوان «10 خودرو مسابقه‌ای افسانه‌ای همه دوران‌ها» کرده‌اند. نگاهی به این فهرست نشان می‌دهد که آنها در انتخاب خود بیراه هم نرفته‌اند، چرا‌که هر یک از این خودروها در زمان خودشان یا در بین قهرمانان بودند یا سرآغاز یک تحول بزرگ در خودروهای مسابقه‌ای را فراهم کردند.
آئودی اسپورت کواترو S1 E2
در دهه 80 میلادی نام آئودی نامی آشنا در بین خودروهای مسابقه‌ای بود و این شرکت با نسخه‌های متعددی از کواترو در میدان مسابقات حضور مقتدرانه‌ای داشت، اما در میان خودروهای مسابقه‌ای آئودی مدل اسپورت کواترو S1 E2 شهرت خاصی داشته است. این خودرو در بخش پیشرانه از قلبی تپنده با حجم 2/ 1 لیتر و 5 سیلندر مجهز به توربوشارژر استفاده می‌کرده است که در نهایت 450 اسب بخار قدرت تولید می‌شده است و البته نسخه 600 اسب بخاری هم در دسترس بوده است. استفاده از سیستم توربو شارژر تقویت‌شده باعث می‌شود جریان هوای موردنیاز موتور با فشار و شرایط مناسب‌تری به درون سیلندر وارد شود و ازاین‌جهت با داشتن انفجارها و احتراق بهتر سوخت قدرت موتور افزایش پیدا می‌کند. این مدل آئودی می‌توانست در ظرف تنها 1/ 3 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد. این خودرو ابعاد یک خودروی سواری را دارد و با وزن 1090 کیلوگرم در رده خودروهای سوپر اسپورت سبک قرار می‌گیرد و البته از نظر ظاهر چندان شبیه خودروهای سوپر اسپورت ساخته نشده است.
اتو یونین استریملاینر
در دهه 1930 شرکت خودروسازی اتو یونین که آئودی هم بخشی از آن بود برنامه‌های هیجان‌انگیزی برای مسابقات گرند پریکس یا همان جایزه بزرگ در سر می‌پروراند. برای این منظور 4 نوع خودرو با تیپ‌های A, B, C و D را در دستور کار خود قرار داده بود تا بتواند در پیست مسابقات حرف‌هایی برای زدن داشته باشد. برعکس آنچه مرسوم بود این خودروها ویژگی‌های خودروهای موتور وسط را در خود داشتند و مدل‌های A, B و C از پیشرانه 16 سیلندر استفاده می‌کردند و در مدل D این شرکت از موتور 12 سیلندر بهره برد. در مدل C خودرو از شکل خاصی استفاده می‌کرد که با مقاومت هوای بسیار کمی همراه بود و از اصول آیرودینامیک خاصی پیروی می‌کرد. این خودرو که استریملاینر نام داشت توانست به سرعت 400 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند که در زمان خود فوق العاده به حساب می‌آمد، هر چنداین ثبت سرعت در زمان آزمایش به‌دست آمد اما می‌تواند نشان دهد که تین خودرو چه قدرت بالایی داشته است.
چاپارال 2J
تیم اتومبیلرانی چاپارال یکی از معروف‌ترین‌ها در دهه 60 میلادی بوده است که از سال 1963 تا 1970 خودروی مسابقه‌ای با عملکرد بالا تولید می‌کرده است. خودروی چاپارال 2J برای شرکت در مسابقات مختلف اتومبیلرانی طراحی و ساخته شد که از نظر ظاهر کاملا نامتعارف و عجیب بوده است. چرخ‌های عقب کاملا در این خودرو توسط بدنه آن پوشانده شده است و بدنه خودرو هم از طریق پلاستیک‌هایی با سطح زمین در تماس بوده تا هیچ هوایی به زیر خودرو نفوذ نکند. خودرو به توربین‌هایی مجهز بوده است که با استفاده از پیشرانه اسنومبیل هوای زیر خودرو را به درون خود مکش می‌کند. ارتفاع خودرو تنها یک اینچ بالا‌تر از سطح جاده بود که باعث می‌شد نیروی رو به پایین زیادی تولید شود و خودرو بتواند نسبت به رقبا عملکرد بالایی داشته باشد. این خودرو به دلایل فنی با مشکلات زیادی همراه بود و تنها یک فصل در رقابت‌ها حضور پیدا کرد و مدل‌های دیگری از چاپارال اما با ظاهری مرسوم‌تر در رقابت‌ها حضور داشتند.
فورد GT40
فورد GT40 خودرویی است استثنایی که روح آمریکایی-انگلیسی دارد و در انگلستان برای رقابت در مسابقات استقامت طراحی و ساخته شده است. رالی 24 ساعته لمان یکی از موارد بسیار مهم در مسابقات اتومبیلرانی است که فورد GT40 چهار بار متوالی از آن پیروز بیرون آمد. این خودروی زیبا در سال 1964 ساخته شده است و موفقیت هایش از سال 1966 به‌صورت پی در پی تکرار شد و شگفتی بسیار زیاد کارشناسان این حوزه را به دنبال داشت. این خودرو در چهار نسخه متفاوت ساخته شد و قلب تپنده فورد با 7 لیتر گنجایش و با داشتن 8 سیلندر قدرت لازم برای رقابت‌های نفسگیر را تولید می‌کرده است و البته در نسخه‌های دیگری از این خودرو پیشرانه 7/ 4 لیتری هم استفاده شده است. فورد با این خودرو نمایش فوق‌العاده‌ای را برای سال‌ها در دنیای خودروهای مسابقه‌ای اجرا کرد که همواره فراموش نشدنی است. فورد در بخش آیرودینامیک بهبود‌های زیادی نسبت به مدل‌های گذشته ایجاد کرد و علاوه بر زیبایی عملکرد بهتری نیز
به دست آورد.
لانچیا استراتوس HF
این خودروی موفق توسط شرکت ایتالیایی لانچیا در سال 1973 ساخته شده است و به‌دلیل ویژگی‌های خاصی که در آن گنجانده شد، به موفقیت‌های پی در پی و ارزشمندی رسیده است که مهم‌ترین آنها عبارت است از پیروزی در WRC در سال‌های 1974، 1975 و 1976 که بسیار ارزشمند و قابل توجه است. این خودرو از موتور فراری دینو 6 سیلندر با حجم 4/ 2 لیتر استفاده می‌کرده است که خروجی موتور آن با توجه به تنظیماتی که دریافت می‌کرده 275 تا 320 اسب بخار بوده است. این خودروی موتور وسط و محور عقب در تعداد کاملا محدودی ساخته شده و شرکت سازنده با گرفتن 500 موتور از شرکت هموطن خود فراری به تولید این خودروی خاص و استثنایی اقدام کرد. این خودرو با داشتن وزنی در حدود 900 تا 950 کیلوگرم از قدرت مناسبی برخوردار بود و در مسابقات استقامت لمان هم حضور پیدا کرده است و به مدت 24 ساعت پی در پی با آخرین سرعت در حرکت بوده است.
مزدا 787B
شرکت مزدا با معرفی خودروی مسابقه‌ای 787B آن را برای شرکت در مسابقات مختلفی معرفی کرده است. خودروهای زیادی در مسابقه 24 ساعته لمان شرکت کرده‌اند؛ اما تنها تعداد محدودی توانسته‌اند چند بار از این نوع مسابقه که فشار زیادی به خودرو وارد می‌شود پیروز بیرون بیایند. مزدا 787B از این جهت اهمیت دارد که توانسته است تنها خودروی ژاپنی باشد که در لمان به پیروزی می‌رسد و پیش از این موفقیت جای خودروسازهای بزرگ ژاپنی مثل نیسان و تویوتا در این حوزه خالی بوده است. یکی از دلیل‌های دیگری که باعث شد این مدل از مزدا مورد توجه قرار بگیرد، استفاده از موتور دورانی بوده که در سرعت‌های بالا صدای فوق‌العاده پر هیجانی تولید می‌کرده است. البته صدای موتور 900 اسب بخاری قطعا شنیدنی خواهد بود و این موفقیتی بود که مزدا بعد از تجربه 767 به‌دست آورد و در مدل 787 انقلابی در ساخت خودروی مناسب برای مسابقه ایجاد کرد.
مک لارن MP4/ 4
در دنیای ماشین‌های فرمول یک نام مک لارن بیشتر از هر برند دیگر به واسطه خودروهای فوق‌العاده‌اش شناخته شده است. خودروی مک لارن MP4/ 4 در سال 1988 معرفی شد و توانست موفقیت‌های زیادی را برای تیمش به ارمغان بیاورد. این خودرو کارنامه اعجاب آوری دارد و از 16 مسابقه‌ای که در آن شرکت کرده در 15 مسابقه برنده از پیست بیرون آمده است. پیشرانه در این خودرو از نوع 5/ 1 لیتری و 6 سیلندر وی شکل است که به توربو شارژر مجهز است و توان رسیدن به 1200 اسب بخار به‌صورت خالص را در خود دارد که نام برند هوندا بر روی موتور حک شده است. پیش از معرفی این خودرو مک لارن فصل ناامید‌کننده‌ای را سپری می‌کرد و با داشتن این خودروی هیجان‌انگیز همه چیز به نفع مک لارن تغییر پیدا کرد. خصوصیات خاص این خودرو باعث شد تا این خودرو افتخاری تکرارنشدنی را برای تیمش به ارمغان بیاورد. تیم مک لارن برای خودروهایش از موتورهای مختلفی استفاده کرده است که موتور هوندا عملکرد مناسبی را برایش به جا گذاشت.
پورشه 917
پورشه 917 به‌طور عجیبی در دو نوع مسابقه اتومبیلرانی شرکت کرده است و اصولا برای رقابت‌های 24 ساعته و استقامت لمان طراحی شده است؛ اما با تغییر قوانین لمان سر از مسابقات دیگر درآورد. پورشه 917 از این جهت مطرح شده است که توانست برای اولین بار جایزه مسابقه 24 ساعته لمان را برای پورشه به ارمغان بیاورد و با کسب مقام قهرمانی اولین خودروی پورشه است که به این جایگاه دست یافت. موتور این پورشه از نوع 12 سیلندر و تخت بوده که در حجم‌های مختلفی به زیر کاپوت کشیده و خاص پورشه رفته است. پیشرانه در 917 5/ 4 لیتر، 9/ 4 لیتر و 5 لیتری بوده است و این موتورها باعث می‌شوند خودرو بتواند درمدت 3/ 5 ثانیه به سرعت 200 کیلومتر در ساعت برسد و حداکثر سرعت آن هم 390 کیلومتردر ساعت تخمین زده می‌شود و البته بالاترین سرعتی که در لمان این خودرو به آن دست پیدا کرده 362 کیلومتر در ساعت است. پورشه با داشتن این مدل در سال 1970 و 1971 خاطرات خوشی را در تاریخچه‌اش ثبت کرده است.
سوزوکی اسکودو درت ترایل
یکی از مسابقات سالانه اتومبیلرانی PPIHC است که به آن رالی به آسمان هم گفته می‌شود و سوزوکی در این رقابت نفسگیر و البته دشوار سابقه زیادی دارد. خودرویی که سوزوکی در این مسیر آفرود و مسابقه‌ای استفاده کرده است اسکودا درت ترایل است که باعث شد تا پیروزی‌های پی‌در پی در این مسیر خطرناک و چالش برانگیز برای 6 سال به‌دست بیاید. این خودرو به دو موتور 5/ 2 لیتری و 6 سیلندر و توربوشارژر مجهز است که یکی روی محور عقب قرار گرفته و دیگری روی محور جلو و در مجموع نیرویی برابر با 981 اسب بخار تولید می‌شود که از این طریق قدرت به تمام چرخ‌ها منتقل می‌شود. استفاده از دو موتور در یک خودرو آن هم دو موتور بنزینی و شبیه به هم موضوع عجیبی است که سوزوکی از آن بهره برده است. وجود باله عقب و بزرگ در انتهای خودرو و شکل آیرودینامیک بدنه باعث شده است که نیروی رو به پایین کافی در اختیار خودرو قرار بگیرد.
تیرل
در مسابقات فرمول یک قوانین سخت و دقیقی وجود دارد؛ اما در گذشته برخی خودروها اجازه داشتند که با 6 چرخ در این رقابت‌ها وارد شوند. تیرل در سال 1974 معرفی شد و در بخش جلو دو محور با تایرهای هم اندازه داشت و در محور سوم و عقبی تایرهای بزرگ استفاده شدند. تیرل از موتور 3 لیتری فورد استفاده می‌کرد تا نیروی مورد نیازش برای رسیدن به حداکثر سرعت تولید شود. چسبندگی به زمین در خودروهای فرمول یک اهمیت زیادی دارد و به نظر می‌رسد داشتن 6 چرخ مخصوص فرمول یک باعث افزایش این ویژگی شود؛ اما این خودرو به تدریج از رقابت‌های فرمول یک خارج شد؛ اما توانست یکبار فاتح این مسابقه نفسگیر و بسیار محبوب باشد. از این خودرو به‌عنوان خودرویی خاص در تاریخچه مسابقات فرمول یک یاد می‌شود. این خودرو پیش از آنکه از رقابت‌های فرمول یک خارج شود تغییراتی در بخش آیرودینامیک و اندازه خودرو در آن ایجاد شد تا عملکرد مناسب تری داشته باشد و با مقاومت کمتری به حداکثر سرعت خود برسد.
