به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از صمت، در این شرایط باید خودروسازان در کنار سرمایه‌گذاری‌های مشترک جدید اقدام به تولید پلتفرمی مشترک با هدف تولید چند محصول روی آن کنند.
هم‌اکنون به دلیل تعدد نشان و مدل خودروهای تولیدی، قطعه‌سازان نمی‌توانند قطعات را در تیراژ بالا تولید کنند به همین دلیل قیمت تمام‌شده بالا بوده و قطعه‌سازان از سرمایه لازم برای پژوهش و توسعه برخوردار نیستند. این در حالی است که خودروسازان، قطعه‌سازان را در فرآیند طراحی خودروهای تولیدی مشارکت نمی‌دهند و به همین دلیل قطعه‌سازان توان طراحی و مهندسی ندارند.
این شرایط در حالی است که در دهه 80 که مصادف با سودآوری خودروسازان بود، اقدامی در جهت طراحی پلتفرم انجام نشد، زیرا تولیدات خودروسازان به خوبی به فروش می‌رفت و سودآوری خوبی نصیب آنها می‌شد، بنابراین توجیهی نداشت که هزینه‌ای برای طراحی خودروهای جدید شود.
به تازگی ایران‌خودرو قراردادی را با پژو منعقد کرده که براساس آن طراحی و تولید 3 محصول پژو در ایران در دستور کار قرار دارد این در حالی است که اگر خودروسازان پلتفرم‌های مشترک در اختیار داشته یا در این زمینه قراردادهای جدیدی منعقد می‌کردند، به مراتب موفقیت‌های بیشتری نصیب آنها می‌شد.
بررسی روند توسعه صنعت خودرو در جهان نشان می‌دهد که در حال حاضر خودروسازان جهانی از تسهیلات بانکی استفاده نمی‌کنند، بلکه اقدام به پیش‌فروش محصولات خود با قیمت قطعی می‌کنند.
این امر در شرایطی است که خودروسازان داخلی در یکی دو سال اخیر با رقیبی به نام رکود بازار روبه‌رو بوده و ناگزیر به حرکت در این راستا و فروش اقساطی بدون بهره بوده‌اند.
برای نمونه شرکت هیوندایی برای حفظ بازار فروش خود سالانه 2 تا 3میلیارد در حوزه پژوهش و توسعه سرمایه‌گذاری می‌کند بنابراین در ایران نیز سازوکار بازار و سیاست‌گذاری‌ها باید در جهتی باشد که خودروسازان ناگزیر به سرمایه‌گذاری در پژوهش و توسعه شوند.