به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، در واقع به جای اسپرتی‌بودن، فضای داخلی بیشتر به عنوان محیطی لوکس و راحت طراحی شده بود که نقطه مقابل طراحی دینامیک و برای آن روزها، آینده‌نگرانه بدنه بود؛ پیکره‌ای که مخصوصا با توجه به طرح به ظاهر مخفی ستون‌های جلو و فرم باریک‌شونده شیشه‌های جانبی، بیشتر ژست یک ابرخودرو را به Bella داده بود.

این طراحی آنقدر متفاوت از استایل آن روز‌های آلفارومئو بود که تنها مشخصه‌ای که می‌توانست Bella را از نظر بصری به خودرویی که برپایه آن طراحی شده بود، یعنی سدان آلفارومئو 166، نزدیک کند، چیدمان جلوپنجره مثلث‌شکل با ابعادی کوچک و موقعیتی به نسبت بالاتر از خط تراز چراغ‌های جلو بود.

از دیگر مشخصه‌های ظاهری این کانسپت مرموز، باید به چراغ‌های عقب آن اشاره کرد که در قالب باریکه‌ای امتداد‌یافته در کنار ستون‌های عقب، تا لبه صندوق بار طراحی شده بود.

پیشرانه نیز اگرچه در ابتدا قرار بود از نوع 4 سیلندر 2.0 لیتری باشد، اما در نهایت یک واحد V6 3.0‌لیتری 222 اسبی مُحرک چرخ‌های جلو که از 166 به امانت گرفته شده بود، پُشت رُخ مخوف بِلا قرار گرفت. در نهایت اما، بِلا، نه به تولید رسید و نه در طراحی آلفا‌های هزاره سوم تاثیرگذار بود.

نویسنده: مجید رقیبی