عصرخودرو: در دهه ۶۰ میلادی تعداد زیادی از خودروسازان به تولید خودروهای کوچک اقتصادی جذابی روی آوردند که به دلیل خصوصیتهای فنی خاصی همانند هندلینگ پویا و وزن سبک تا حدودی قابلیت تبدیل شدن به یک خودرو اسپرت را داشتند و به همین جهت توسط بسیاری از مالکان، تیمهای خصوصی، کارگاههای تیونینگ و حتی خود خودروسازان با کیتهای تقویتی برای جلب نظر تیمهای رالی و برخی علاقهمندان خودروهای اسپرت به بازار عرضه میشدند.
به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو»، در این مطلب به معرفی یکی از نمونههای فرانسوی این دست خودروها میپردازیم که در دورهای خاص مورد توجه بسیاری از ایرانیان نیز بوده است.
خودرویی خانوادگی با استعدادهای رالی
سیمکا به عنوان یکی از خودروسازان مطرح فرانسوی در دهههای 50 و 60 میلادی، در ابتدای دهه 60 قصد داشت تا برای جایگزینی پلتفرمهای کهنه خود خودرویی ارزان و کمدردسر روانه بازار کند. فیات تا سال 1963 یکی از عمدهترین سهامداران سیمکا بود و به همین دلیل در مدیریت پروژههای اصلی این خودروساز نقشی پررنگ داشت. در این میان مدیران فیات تصمیم گرفتند تا پروژه شماره 122 که جانشین جدید فیات 600 با ابعادی بزرگتر و در قواره یک سدان خانوادگی چهاردر کوچک بود، به سیمکا بسپارند. طراحی محصول جدید به تیم طراحی سیمکا به مدیریت ماریو رولی بیومون ایتالیایی سپرده شد و در نهایت ایده کلی یک سدان جعبهای شکل با تزئیناتی که در کل از آن یک چهره کمیک میساختند، اجرا شد. سیمکا 1000 (میله در فرانسوی) در اکتبر 1961 وارد بازار شد و توانست از همان ابتدا فروشی نسبتا خوب (در سال اول 154هزار دستگاه) را تجربه کند. سیمکا 1000 خودرویی موتور عقب و دیفرانسیل عقب بود که بنا بر ایده کلی خودروهای کوچک آن دوره (از شورولت کورویر آمریکایی گرفته تا بسیاری از محصولات رنو، فولکس واگن، بامو و فیات) با این سیستم طراحی شده بود. به خاطر تقسیم وزن 35/65 و سبکبودن جلو خودرو، سیمکا 1000 بیشفرمانی قابل توجهی داشت و همین امر سبب میشد تا مورد توجه بسیاری از علاقهمندان رالی قرار گیرد. علاوه بر قیمت پایین، سواری راحت و کابین جادار و دید مناسب در کنار ظاهری دوستداشتنی مهمترین عوامل موفقیت سیمکا 1000 بودند. در ابتدا پیشرانه 39 اسب بخاری به حجم 944 سیسی نیروبخش سیمکا بود؛ اما به تدریج تا دهه 70 پیشرانههایی به حجم 1300 سیسی به قدرت 55 اسب بخار به لیست پیشرانهها اضافه شدند. سیمکا علاوه بر فرانسه در کلمبیا، اسپانیا و مراکش نیز تولید شد و تا پایان 1978 حدود 2میلیون دستگاه از آن به فروش رسید. در همان ابتدا تیونر مشهور ایتالیایی یعنی آبارث دست روی سیمکا 1000 گذاشت و با تقویت آن نمونه مشهور رالی را به بازار عرضه کرد. به دلیل محبوبیت این مدل، سیمکا تصمیم گرفت تا به طور مستقیم با آبارث کار کند و از سال 1965 نمونه آبارث بهتدریج توسط خود سیمکا عرضه شد. این مدلها با رنگآمیزی جذاب (پنلها مشکی بدنه)، آینه بغلهای مشهور به کالیفرنیا، رینگهای آلومینیومی، تایرهای پهن و ارتفاع کمتر شناخته میشوند. در ابتدا نمونه آبارث به پیشرانه 64 اسب بخاری مجهز بود، اما این قدرت در نمونه نهایی سال 1977 به حدود 105 اسب بخار رسید که برای خودرویی 700 کیلوگرمی عددی مناسب بود. این خودرو توانست در رالیهای اروپایی موفقیتهای قابل توجهی کسب کند. رقیب اصلی سیمکا 1000 یعنی رنو 8 شباهتهای فنی و ظاهری قابل توجهی با این خودرو دارد.
سیمکا در ایران
نمایندگی رسمی سیمکا در ایران یعنی شرکت سهامی شبدیز (واقع در خیابان سعدی) در همان ابتدای عرضه سیمکا 1000 تعداد محدودی از این خودرو ارزانقیمت را به بازار ایران عرضه کرد. با این حال به دلیل مونتاژ فیات 1300،1100 و1500 در ایران و حضور برندهای شناختهشدهتری همانند پژو، رنو و فولکس واگن، فروش سیمکا از حد انتظار کمتر بود. با این حال بعدها نمونههای رالی توسط اشخاص و واردکننده فیات به کشور راه یافتند و توانستند در پیستهای کشورمان حضوری پررنگ داشته باشند. سیمکا در میان ماشینبازهای قدیمی به عنوان خودرویی تر و فرز و چالاک شناخته میشد که هندلینگی مناسب داشت و تعمیرات آن آسانتر از رقبای آلمانی همانند بامو 2002 بود. با این حال تقویت نمونههای آبارث اندکی به خودرو آسیب میزند. بسیاری از سیمکاهای واردشده به ایران نمونههای سادهای بودند که توسط مالکان به نمونهای مشابه رالی تبدلی میشدند؛ با این حال سیمکا آبارثهای بسیاری تا اواسط دهه 70 در پیست آزادی و ارم در کنار رقبایی همانند لانچیا فولویا، رنو 5 و بامو 2002 قدرتنمایی میکردند.
متاسفانه اکثر این سیمکاهای ایران سر از مراکز اسقاط خودرو درآوردند!