به گزارش پایگاه خبری «عصرخودرو» به نقل از موج، گاهی اوقات چرخه تکرار
تولید و عرضه یک محصول آنقدر طولانی می‌شود که مصرف‌کنندگان نام خاص آن
محصول را در مورد محصولات دیگری هم به کار می‌گیرند. در این حالت نام آن
محصول از یک نام معمولی خارج شده و به رده محصول تبدیل می‌شود.
حتماً
شما هم این را شنیده‌اید که در زمان‌هایی نه چندان دور، عمده کالاهایی که
برای اولین بار به کشور وارد می‌شد و مورد استفاده عموم قرار می‌گرفت، به
نوعی نام تجاری خود را بین مردم جا می‌انداخت که انگار تنها کالای تولید
شده از آن نوع، فقط همان مارک تجاری بوده است و بس!
مثلاً وقتی مردم
می‌خواستند بگویند که یک بخاری خریده‌اند می‌گفتند: یک دئوترم خریده‌ام، به
دستمال کاغذی می‌گفتند کلینکس، به پودر لباسشویی می‌گفتند تاید، به مایع
ظرفشویی می‌گفتند ریکا ...
حال آنکه اینها صرفاً نام‌های تجاری بودند و ده‌ها مارک تجاری دیگر همزمان همان نوع کالا را تولید و عرضه می‌کردند.
این
روزها به علت مداومت در تولید خودروهایی نظیر پژو و پراید می‌توان چنین
پنداشت که نام تجاری این خودروها هم از یک محصول عبور کرده و به رده محصول
گسترش یابد! از باب طنز هم که شده شاید بتوان در آینده چنین تصوری داشت که
بگویند فلانی پرایدبنز خریده و معنایش این باشد که فلانی خودروی بنز
خریده!
اگر از این طنز عبور کنیم باید چنین بپرسیم که خودروسازان تا چه
زمانی می‌خواهند بر مداومت تولید این خودروها اصرار ورزند مگر نه این است
که هدف اصلی صنعت گسترش رفاه شهروندان جامعه است؟ آیا چنین رفاهی با تولید
خودروهایی که حدود سه دهه از عمر طراحی و تولید آنها می‌گذرد حادث خواهد
شد؟
نخستین پراید در شرکت مزدا ژاپن با نام مزدا 121 طراحی و تولید شد و
تولید آن از 1365 تا 1372 ادامه داشت. در آمریکای شمالی این خودرو توسط
شرکت فورد با نام فورد فستیوا فروش رفت. این مدل همچنین از 1366 تا 1379 در
شرکت کیاموتورز کره جنوبی تولید می‌شد و در سال 1372 مونتاژ و سپس تولید
آن در شرکت سایپا آغاز شد. خودروی 405 هم ابتدا در سال 1368 در فرانسه
تولید شد و سپس از سال 1369 تولید آن در شرکت ایران خودرو به صورت مونتاژی
آغاز گشت.
اگر چه آرزوی داشتن نام تجاری که بتواند از عنوان یک کالا عبور کرده و به یک رده محصول مختص شود امریست بسیار دلنشین اما باید دید که اصرار بر تولید این دو خودرو موجب دلزدگی مصرف کنندگان نخواهد شد؟