به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از صمت، آنچه مسلم است این است که اینگونه همکاری‌ها باعث کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری در واحدهای قطعه‌سازی شده و در نتیجه توان رقابت قطعه‌سازان را افزایش می‌دهد که در این شرایط آنها قادر خواهند بود، سهم بیشتری از بازار را در اختیار داشته باشند.
تشویق تولیدکنندگان برای همکاری با مراکز تحقیق و توسعه
بهره‌گیری از قوانین و دستورالعمل‌های تشویقی به منظور استفاده از مراکز تحقیق و توسعه در مراکز تولیدی از راهکارهایی است که نقش این مراکز را در کشور پررنگ خواهد کرد. در همین زمینه عضو هیات موسس انجمن مراکز تحقیق و توسعه کشور در گفت‌وگو با صمت اظهار کرد: مراکز تحقیق و توسعه «آرانددی» از دهه 70 در کشور راه‌اندازی شدند که در این دهه، حمایت‌های خوبی نیز از این مراکز انجام شد؛ به عنوان نمونه می‌توان به قانون پرداخت 2 در هزار فروش اشاره کرد که تا اواخر دهه 80 نیز ادامه داشت و باعث ارتقای انگیزه تولیدکنندگان برای بهره‌گیری از مراکز تحقیق و توسعه در فعالیت‌های تولیدی می‌شد.

به گفته حمید طاهباز توکلی، بر اساس این قانون همه واحدهای صنعتی موظف بودند 2 در هزار فروش را سالانه به حساب خزانه واریز کنند که خزانه این پول را برای امور تحقیق و توسعه در اختیار وزارت صنایع سابق قرار می‌داد و براساس این قانون اجازه هزینه‌کرد یک در هزار فروش به واحدهای صنعتی داده شد تا هر پروژه‌ای که تعریف می‌شود، در صورت تایید وزارت صنایع سابق، نیازی به پرداخت آن یک در هزار باقیمانده به خزانه نباشد.
وی ادامه داد: با اجرای این قانون بسیاری از واحدهای صنعتی، موظف شدند تا 2 درهزار فروش را به عنوان مالیات پرداخت کنند، بنابراین اقدام به راه‌اندازی واحد تحقیق و توسعه در مراکز تولیدی خود می‌کردند زیرا با این شرایط تنها یک در هزار مالیات پرداخت کرده و یک در هزار باقیمانده را برای واحد تحقیق و توسعه هزینه می‌کردند.
به اعتقاد عضو هیات موسس انجمن مراکز تحقیق و توسعه کشور، واحدهای تحقیق و توسعه در رشد صنایع مختلف از جمله قطعه‌سازی تاثیر زیادی دارند و از زمانی که قانون 2 در هزار فروش کارخانه‌ها برداشته شد، بسیاری از واحدهای تولیدی انگیزه خود را برای استفاده از مراکز تحقیق و توسعه در واحدهای تولیدی از دست دادند. طاهباز توکلی تصریح کرد: براساس بررسی‌های انجام شده روی تمامی قطعات خودرو به‌جز قطعات الکتریکی، فعالیت‌های تحقیقاتی انجام شده که قطعه‌سازان مشارکت‌های خوبی با مراکز تحقیق و توسعه داشته‌اند اما متاسفانه این همکاری‌ها در دولت قبلی کمرنگ شد.
وی افزود: این شرایط درحالی است که بهره‌گیری از مراکز تحقیق و توسعه در صنعت قطعه‌سازی به‌طور قطع باعث ارتقای کیفیت و کمک به طراحی‌های جدید قطعات خودرو خواهد شد، همچنین همکاری قطعه‌سازان با مراکز تحقیق و توسعه ساخت داخلی، قطعات خودرو را تسهیل کرده و از واردات قطعات جلوگیری می‌کند.

تولید مطابق با دستورالعمل‌های خودروسازان
قطعه‌سازانی که مطابق با دستورالعمل‌های شرکت‌های خودروسازی خارجی و خودروسازان داخلی اقدام به تولید قطعات خودرو می‌کنند، براساس تعاریف این خودروسازان عمل خواهند کرد و در این بین تنها قطعه‌سازانی قادر به همکاری با مراکز تحقیق و توسعه هستند که به طور مستقل فعالیت کرده و از تعاریف و دستورالعمل‌های مشخصی پیروی نمی‌کنند. در همین زمینه، رییس انجمن قطعه‌سازان کشور درباره چگونگی فعالیت قطعه‌سازان برای ساخت و تولید قطعات خودرو توضیح داد: برخی قطعه‌سازان با شرکت‌های خارجی قرارداد منعقد می‌کنند و براساس استانداردها و جداولی که این شرکت‌ها تعریف کرده‌اند، اقدام به تولید قطعه می‌کنند که این قطعات آزمایش و به شرکت‌های خارجی تحویل داده می‌شود. در همین حال برخی قطعه‌سازان نیز با ساپکو یا شرکت سازه‌گستر سایپا قرارداد منعقد کرده و براساس مشخصات و دستورالعمل‌های این شرکت‌ها قطعه تولید می‌کنند. محمدباقر رجال ادامه داد: این شرکت‌ها از سیستم کنترل کیفی برخوردار هستند که قطعات تولیدی از سوی آنها بر اساس این سیستم، مورد قبول واقع شده و وارد خطوط مونتاژ می‌شوند. به گفته وی، برای قطعاتی که به هر یک از این 2شکل ساخته و تولید می‌شود، نمی‌توان مسئله تحقیق و توسعه را مطرح کرد زیرا قطعه‌سازان باید براساس دستورالعمل‌های شرکت‌های خارجی و شرکت ساپکو یا سازه‌گستر سایپا نسبت به ساخت این قطعات اقدام کنند. رجال افزود: اما در همین حال آن دسته از قطعه‌سازانی که با مسئولیت خود اقدام به ساخت قطعات می‌کنند، قادر هستند با مراکز تحقیق و توسعه همکاری داشته باشند و از خلاقیت و نوآوری برای ساخت قطعات استفاده کنند. رییس انجمن قطعه‌سازان معتقد است در صورتی که به تولید خودروهای ملی در کشور اقدام شود، مجبور نخواهیم بود دستورالعمل‌های شرکت‌های دیگر مانند رنو و پژو را اجرا کرده و براساس تعاریف این شرکت‌ها اقدام به تولید قطعه کنیم، در این صورت است که قطعه‌سازان می‌توانند با مراکز تحقیق و توسعه همکاری‌های مناسبی داشته باشند.