به گزارش پایگاه خبری«عصرخودرو» به نقل از ایسنا، در جوامع امروزی نحوه رانندگی، شاخص و میزان پایبندی اشخاص یک جامعه به اخلاق اجتماعی است. آستانه تحمل فردی در برابر محرک‌های ترافیکی، میزان پاکیزگی خودرو، سلامت فنی خودرو، ایجاد فضای آرام برای سرنشینان خودرو در داخل و ایجاد فضای سالم و بی‌خطر برای سایر رانندگان، همگی نمونه‌هایی از رفتارهای اجتماعی رانندگان است که معمولا به صورت ناخودآگاه از آنها بروز و شخصیت واقعی آنان را منعکس می‌کند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد نوع رفتار عامل انسانی در 75 درصد تصادفات نقش اصلی و تعیین‌کننده را داشته است. همچنین در این زمینه بر اساس تحقیقات انجام‌شده ، رفتارهای ضداجتماعی، موجب رانندگی خشن می‌شود و رانندگی خشن نیز به نوبه خود ارتباط مستقیمی با تصادفات دارد.

رفتارهای ناهنجاری که برخی از افراد به هنگام رانندگی برای جلب توجه دیگران از خود بروز می‌دهند، نشان از کمبود در روند رشد شخصیت فردی و اجتماعی آنان دارد؛ رفتارهایی مانند حرکات نمایشی، لایی‌کشی، سرعت و سبقت‌های غیرمجاز و هراس‌انگیز، همه و همه نشانه ضعف فرهنگی و عدم رشد اجتماعی است.

از منظر روانشناسی رانندگی، رفتارهایی مانند استفاده از سیستم‌های صوتی پرقدرت و بوق‌هایی که صداهای گوشخراش و ناهنجار تولید می‌کنند یا استفاده از چراغ‌هایی که نورهای غیراستاندارد و غیرمجاز از آنها ساطع و باعث آلودگی‌های سمعی و بصری می‌شود و دیگر موارد از این قبیل، رفتارهایی ضد اجتماعی و ناهنجار هستند که در نوع خود تخلف از مقررات و قواعد عرفی تلقی می‌شوند.

متأسفانه این افراد هماهنگ با درون نابسامان خود، از هنجارها و مقررات رانندگی نیز تبعیت نکرده و مخالفت با آن‌ها را برای خود ارزش تلقی می‌کنند؛ زیرا از دیدگاه این افراد، خودنمایی هنر است، غافل از اینکه شکستن ارزش‌های اجتماعی که قوانین و مقررات رانندگی از آن جمله‌اند، نه تنها هنر نیست بلکه عین بی‌هنری است.

به طور کلی رانندگی صحیح را می‌توان در دو جمله خلاصه کرد: اول رعایت قوانین و مقررات و دوم احترام به حقوق دیگران و حفظ حریم آنها.

بر این اساس باید این باور را در اذهان نهادینه کرد که با عدم رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی نمی‌توان توانمندی‌ها و استعدادهای نهفته خود را به رخ جامعه کشید؛ زیرا اجتماع نه تنها چنین حرکاتی را از افراد قبول نمی‌کند بلکه با مکانیسم‌هایی که دارد با آنها برخورد لازم را انجام می‌دهد تا از این طریق از ترویج و توسعه فرهنگ غلط رانندگی در میان مردم جلوگیری کند.

در پایان پیشنهاد می‌شود با توجه به شیوع رفتارهای حادثه‌ساز در رانندگی و رانندگی‌های پرمخاطره، همچنین ازدیاد تصادفات در بین رانندگان می‌توان در راستای شناسایی رانندگان پرخطر و ارائه مشاوره و راهنمایی و آموزش اختصاصی به آنها از طریق مشاورین روانشناس گام برداشت و سازمان‌ها و نهادهای مسئول نیز باید اهمیت ویژه‌ا‌ی برای این مسئله قائل شوند.

همچنین تشویق رانندگان هیجان‌جو برای حضور در فضاهای کنترل‌شده مانند مسابقات اتومبیل‌رانی، موتورسواری و ... می‌تواند سبب ارضای نیازهای هیجان‌جویانه و تجربه‌جویی آنان شود. از این رو با افزایش این فضاها نیز می‌توان رفتارهای رانندگی پرخطر را کاهش داد و نهایتا التهاب و هیجانات رانندگی آنها را در بزرگراه‌های شهری و آزادراه‌های خارج از شهر کنترل کرد.