به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو»، حضور پررنگ برندهایی نظیر رنو، پژو و سیتروئن سبب شد تا حداقل در یک بازه زمانی معین، عادت داشتیم که خودروسازان وعده تولید محصولی جدید از این خودروسازان و گسترش سبد خرید مشتریان ایرانی را بدهند. در این بین تعدادی از خودروها هرگز در ایران تولید نشدند و حسرت زیادی از این جهت برای خریداران ایرانی ماند. در نقطه مقابل برخی خودروها نیامدند و باید خوشحال باشیم که سر و کله آن‌ها به خط تولید خودروسازان ایرانی باز نشد!

رنو لاگونا
در یک دوره خاص رنو در خط تولید گروه خودروسازی سایپا بسیار پرکار بود و علاوه بر لوگان، مگان هم در این گروه خودروسازی تولید می‌شد. در این دوره با توجه به حضور نسبتا پررنگ و تقریبا موفق رقبایش، ممکن بود سر و کله سدان متوسط نیمه لوکس رنو یعنی لاگونا هم در خط تولید این گروه پیدا شود. در این دوره نسل دوم لاگونا در حال تولید بود. خودرویی که به گواه بیشتر متخصصان و خریداران، چندان چنگی به دل نمی‌زد و علاوه بر ملال آور بودن، عملکرد فنی بسیار معمولی داشت و شاید تنها ایمنی و امکانات رفاهی نسبتا خوب آن نکات مثبت لاگونا محسوب می‌شدند. در هر صورت نسل دوم لاگونا احتمالا یکی دیگر از سدان‌های متوسط ناموفق بازار ایران می‌شد و این روزها مالکانش در به در به دنبال قطعات یدکی آن بودند!

فیات مالتی پلا
از دهه هفتاد خورشیدی بارها نام فیات بر سر زبان‌ها بوده و امکان مونتاژ محصولات این برند معتبر ایتالیایی در ایران شنیده شده است. در یک دوره کوتاه در اواخر دهه هشتاد و ابتدای دهه نود، مدل سی‌ینا در ایران مونتاژ شد که با استقبال نسبی ایرانیان مواجه شد. اگر نماینده ایرانی فیات کمی دل و جرئت داشت ممکن بود در آن زمان دست به یک خودکشی بزرگ بزند و یکی از عجیب‌ترین و زشت‌ترین خودروهای تاریخ یعنی مالتی پلا را به ایران بیاورد! خودرویی که قطعا به خاطر ظاهر مینی ون گونه و البته زشتش شکست بزرگی در ایران می‌خورد. به هر جهت خوش شانس بودیم که این یک قلم در ایران مونتاژ نشد و گل خط تولید ایران به سبزه مالتی پلا آراسته نشد!

نسل اول سیتروئن C3
برخلاف نسل‌های دوم و سوم C3 که خودروهایی بسیار خوب و دوست داشتنی از آب درآمدند، نسل اول این خودرو یک فاجعه به تمام معنا بود. علاوه بر طراحی نسبتا آبکی و مثلا رترو که از 2CV الهام گیری شده بود، مشخصات فنی این خودرو نیز چندان جذاب نبود و پلتفرم آن که نمونه دگرگون شده مدل 206 بود، ضعف‌های متعددی داشت. در زمان عرضه نسل اول C3، سیتروئن در ایران یک شریک تجاری قوی به نام سایپا داشت و زمزمه‌های مونتاژ این مدل و البته نمونه سدان C4 در ایران شنیده می‌شد. متاسفانه مدل C4 هرگز در ایران ساخته نشد، اما از طرفی باید خوشحال باشیم که پای برادر کوچکتر آن یعنی نسل اول C3 هم هرگز به خط تولید سایپا باز نشد!

نسل دوم مزدا 6
نسل‌های اول و دوم مزدا 3 در ایران به یک موفقیت بزرگ بدل شدند و توانستند گروه خودروسازی بهمن را نیز به یکی از خودروسازان معتبر کشورمان بدل کنند. در کنار مزدا 3، برای مدتی کوتاه مزدا 2 هم در ایران عرضه شد که موفقیتی نسبی کسب کرد. اما برند مزدا به نحوی خوش شانس بود که پای برادر بزرگتر مزدا 3 یعنی مزدا 6 به ایران باز نشد! نسل اول مزدا 6 با وجود نواقص محدودی که داشت، پلتفرمی پویا و هندلینگی عالی داشت. اما در نسل دوم که امکان عرضه آن به ایران هم وجود داشت، ایرادات‌ به حدی زیاد شده که این روزها در بازار دست دوم‌های اروپا و آمریکای شمالی، کمتر کسی تن به خرید مزدا 6 می‌دهد. با وجود جذابیت ظاهری و البته قابلیت‌های فنی قابل قبول، باید اذعان کرد که مزدا 6 احتمالا یک سرطان متحرک برای مالکین ایران می‌بود.

پژو 308
یکی از محصولات پژو که چندین بار تا مرز مونتاژ در ایران خودرو پیش رفت، مدل 307 بود. یک هاچبک/سدان متوسط که می‌توانست احتمالا رقیبی برای محصولاتی نظیر رنو مگان و مزدا 3 باشد. با وجود آن که محبوبیت برند پژو در ایران این روزها چندان تعریفی ندارد، اما در میانه دهه هشتاد پژو برندی نسبتا محبوب در ایران بود. ورود و مونتاژ 307 اما ممکن بود این اعتبار را یک شبه نابود کند، چرا که برخلاف 206 که یک خودرو مدرن با پلتفرمی خوب و البته دوام قابل قبول بود، 307 ایرادهای متعددی داشت و از نظر دوام و کیفیت قطعات یک  مصیبت تمام عیار برای پژو محسوب می‌شود. وضعیت به حدی در مورد 307 بغرنج است که از نظر بسیاری این مدل بدترین محصول مدرن پژو است! خلاصه این که پژو و ایران خودرو شانس آوردند که پای این یکی به خط تولید خودروساز ایرانی باز نشد!