به گزارش پایگاه خبری«عصر خودرو» به نقل از دنیای اقتصاد، این خودرو از 2004 تا 2009 یکه‌تنه در دنیایی که خودش ساخته بود جولان می‌داد. تصور می‌شد که رقیب همیشگی بنزی‌ها یعنی ب‌ام‌و زودتر از بقیه دست به کار می‌شود ولی ناگهان از کمپانی آئودی نخستین هماورد سی‌ال‌اس قد علم کرد. یک سدان زیبا به اسم A7. رقابت بین این دو مدل چندان دندان‌گیر نبود. چراکه هرکدام سنگ خود را به سینه می‌زدند. مرسدس عمیقا روی لوکس‌گرایی اصرار داشت و آئودی روی اسپرت‌گرایی. یک سال بعد از رونمایی A7 بود که سومین آلمانی نیز وارد این بازی شد؛ پورشه. اشتوتگارتی‌ها با ترکیب خواص جوان‌پسندانه و تجملی خودرویی ساختند به نام پانامرا. یک سدان فول‌سایز که اولین چهار در و البته بزرگ‌ترین سواری تاریخ شرکت به حساب می‌آمد. حضور پورشه با پانامرا کار را برای دو رقیب دیگر خیلی سخت کرد. چراکه آنها متخصص اسپرت‌سازی بودند و بعد از شاسی‌بلند کاین توانسته‌ بودند در زمینه تجمل نیز سری در سرها بلند کنند.

تازه‌وارد کهنه‌کار

خیلی‌ها فکر می‌کنند پانامرا ماحصل تیم مدیریتی جدید پورشه است. در واقع ایده ساخت یک محصول چهار در، ایده جدیدی برای آنها به حساب نمی‌آید. شرکت نخستین تجربه‌اش را در دنیای سدان‌ها سال 1988 کسب کرده بود. زمانی که به‌صورت خصوصی از مفهومی به نام 989 Concept پرده‌برداری کرد. طبیعی بود که دوران اوج محبوبیت کوپه 2 در 911، کسی کوچک‌ترین توجهی هم به 989 نمی‌کرد. اما شرکت بدون اطلاع مشتریان روی پروژه کار کرد، ولی سرانجام زیر بار انتقاد کارشناسان تسلیم شد و کل پروژه را در 1991 متوقف کرد و عملا برنامه ساخت اولین چهار در تاریخ پورشه کنسل شد. اما تردیدی نیست که وقتی مرسدس سراغ سی‌ال‌اس رفت، داغ دل شرکت تازه شد. به دستور مدیران دوباره نقشه‌ها از بایگانی فراخوانده شد. این‌بار پروژه بدون جار و جنجال رسانه‌ای پیش رفت تا اینکه در نمایشگاه 2009 در میان هزاران بیننده و خبرنگار، پورشه دل به دریا زد و از اولین چهار در اسپرت-لوکس خود پرده برداشت.

نسل اول این خودرو نمی‌خواست مجالی برای نفس بقیه بگذارد. به همین دلیل لیست پر و پیمانی از موتورها و تیپ‌ها را برای خرید تدارک دید. پانامرای پایه‌ با موتور مثلا ساده 6/ 3 لیتری شش سیلندر Vشکل خود 296 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. سرعت این مدل 261 کیلومتر در ساعت بود. نسخه بعدی با همین موتور بود که به‌صورت دو دیفرانسیل آمده بود و سرعت نهایی معادل 257 کیلومتر در ساعت داشت. بهترین خبری که پورشه می‌توانست به علاقه‌مندان نسخه‌های گازوئیل‌سوز بدهد، ویرایش دیزلی آن بود که با یک موتور 3 لیتری توربو می‌توانست 247 اسب‌بخار نیرو فراهم کند. بهترین پانامرا در نسل اول ویرایش Turbo S آن بود که با یک موتور 4.8 لیتری هشت سیلندر آن هم دو توربو حداکثر 540 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. مانند دیگر خودروسازان آلمان و درست برخلاف اغلب آسیایی‌ها، طی شش هفت سال تولید نسل اول، پانامرا فقط یک بار چهره‌اش تغییر کرد.

با شعار 971　

در نمایشگاه 2012 پاریس، پورشه از یک نسخه خاص پانامرا رونمایی کرد. خودرویی به اسم «اسپرت توریزمو» که گویی همان مدل قبلی با چراغ‌هایی فضایی و المان‌های مسابقه‌ای بود. بسیاری بر این باور بودند که این اقدام آلمان‌ها برای پاسخ دادن به مازراتی کواتروپورت ایتالیایی‌ها و آستون‌مارتین رپید انگلیسی‌ها بوده است. اما پورشه سکوت می‌کرد. چهار سال پیش از پایان عمر نسل اول، اشتوتگارتی‌ها برنامه طراحی نسل دوم را نیز چیده بودند. اوایل سال 2016 و در یک مراسم خصوصی بود که پورشه از نسل دوم پانامرا پرده‌برداری کرد. خودرویی که گفته می‌شود مجهز به نسل جدید پیشرانه‌های مدرن شرکت است. روی این مدل دیگر خبری از آن موتورهای سنگین و تنبل 8/ 4 لیتری دو توربو نیست. شرکت می‌گوید که تعداد قابل توجهی از کلید‌های فیزیکی داخل کابین پانامرای جدید را حذف کرده و آنها را با پنل‌های لمسی در قسمت جلو و عقب کابین جایگزین ساخته است. در قسمت میانی داشبورد صفحه‌ نمایش لمسی 3/ 12 اینچی نصب شده است که در مواردی چون سرگرمی، موقعیت‌یابی و یکپارچه‌سازی تلفن هوشمند (یا اندروید اتو یا اپل کارپلی) به کار می‌رود.

سیستم کنترل صدای جدیدی نیز در داخل کابین پانامرا تعبیه شده که قابلیت تشخیص فرامین صوتی راننده را نیز دارد. در پشت غربیلک فرمان دو صفحه نمایش 7 اینچی قرار گرفته است که اطلاعات مورد‌نیاز راننده در آنها به نمایش در می‌آید. در بین این دو صفحه نمایش، یک سرعت‌سنج آنالوگ بزرگ قرار گرفته است. این ایده‌ای بود که از روی مدل 356A سال 1955 الهام گرفته شده است. پورشه برای مواردی که شما از راندن پانامرای جدید خود خسته شده‌اید نیز قابلیت جدیدی را موسوم به InnoDrive در نظر گرفته است. علاوه بر قابلیت استاندارد سیستم کروز کنترل تطبیقی، سیستم جدید اینودرایو با استفاده از داده‌های موقعیت‌یابی، رادار و سیگنال‌های رادیویی، ورودی دریچه‌ گاز، ترمز و انتخاب دنده را به تناسب وضعیت جاده‌ پیش‌رو، بهینه‌سازی می‌کند. علاوه بر موارد یاد شده، پانامرای جدید از قابلیتی موسوم به دستیار دید در شب (NVA) بهره می‌برد که با استفاده از تصویربرداری حرارتی، انسان‌ها و حیوانات را در کنار جاده مشخص کرده و به راننده هشدار می‌دهد.

در کنار این موارد نوعی از چراغ‌های جلوی LED وجود دارد که قادر است به‌صورت لحظه‌ای عابران پیاده‌ای را که خارج از میدان دید راننده هستند، رصد کند. اما در واقع اگر آئودی با A7 و مرسدس با CLS شانس خود را برای حضور در کلاس فست‌بک‌ها محک زده‌اند، دلیلش این است که آنها یک دو جین محصول متنوع دیگر دارند و اساسا برای تنوع سبد فروششان مجبورند که دست به چنین اقدامی بزنند. اما برای پورشه که تعداد مدل‌های اصلی‌اش انگشت‌شمار هستند، پانامرا یک ریسک به حساب می‌آمد. فارق از موفقیت یا شکست این محصول باید اذعان کرد که هنوز هم رد و اثر 911 روی پانامرای جدید دیده می‌شود. در حقیقت تاثیر عمیقی که معروف‌ترین خودروی شرکت در زبان طراحی تولیدات گذشته آنقدر قوی‌ بوده که بقیه اعضای خانواده نیز به‌نوعی از ژن آن استفاده کرده‌اند. فرقی ندارد پانامرا باشد یا کاین. کیمن باشد یا ماکان. به همین دلیل است که پانامرا از نظر گرافیکی حرف خاصی برای زدن ندارد. حتی از دید منتقدان این همان 911 است که فقط طویل‌تر و عریض‌تر شده است. انتقادی که البته پر بیراه هم نیست.

به روایت عدد و رقم

پانامرای 2017 علاوه بر تمام ویژگی‌های تجملی‌اش، یک اسپرت تمام عیار نیز به حساب می‌آید. این را می‌شود به خوبی از روی مشخصات فنی خیره‌کننده‌اش هم فهمید. پورشه برای فرزند تازه به دنیا آمده خود از یک قلب تازه نفس 4 لیتری هشت سیلندر V شکل با زاویه مرکزی 90 درجه استفاده کرده است. خروجی این نیروگاه 542 اسب‌بخار در 5750 دور در دقیقه و گشتاورش 770 نیوتن‌متر در 1960 دور در دقیقه ثبت شده است. این یعنی به ازای هر لیتر از حجم موتور آن می‌توان 135.6 اسب‌بخار نیرو و 192.6 نیوتن‌متر گشتاور به دست آورد. آخرین توان تحملی موتور پانامرا 4 اس در دور 6800 دور در دقیقه است. با احتساب وزن 1995 کیلوگرمی پانامرای فوق، نسبت قدرت به وزنش 271.6 اسب‌بخار به ازای هر تن محاسبه شده است. درباره پیشرانه‌ای صحبت می‌کنیم که هر کدام از سیلندرهای 86 میلی‌متری‌اش گنجایش 499.5 سی‌سی سوخت دارند.

ضریب تراکم بلوک موتور 10.1 بر یک خواهد بود. پورشه فوق نه‌تنها یکی از لوکس‌ترین و اسپرت‌ترین خودروهای حال حاضر دنیا است، بلکه یکی از بزرگ‌ترین چهار درب‌های کلاس خود نیز به حساب می‌آید. این پانامرا با طول، عرض و ارتفاع 5049، 1937 و 1423 میلی‌متری‌اش از نزدیک‌ترین رقیب خودش یعنی مرسدس‌بنز CLS نیز تنومندتر به چشم می‌آید. فاصله طولی بین دو محورش 2950 میلی‌متری شده تا علاوه بر افزایش محسوس به نسبت نسل قبل، از هم‌کلاسان هم‌وطنش نیز طویل‌تر باشد. شرکت هنوز هم درباره استفاده از باک‌های حجیم روی خانواده پانامرا تعصب دارد. به‌طوری که همچنان شاهد بهره‌گیری از یک مخزن سوخت 90 لیتری برای آن هستیم. این در حالی است که مصرف سوخت خودروی فوق به‌صورت میانگین تنها 4/ 9 لیتر در هر 100 کیلومتر است. پورشه برای خریداران نسخه استاندارد این خودرو لاستیک‌های 265.45 میلی‌متری 19 اینچی تدارک دیده است ولی در ویرایش‌های جدید 2017 است که می‌توان از تایرهای میشلین مدل «پایلوت سوپر اسپرت» به سایز 255.40 میلی‌متری در جلو و 295.35 میلی‌متری در عقب هر دو جفت 20 اینچی بهره گرفت.

تصور کنید که دیسک ترمزهای جلویی پانامرا 4 اس 410 میلی‌متر قطر دارند. دیسک‌های عقبی آن نیز 380 میلی‌متری هستند. وقتی پورشه روی باکسترهای ریزاندام خود از جعبه‌دنده‌ مدرن 8 سرعته استفاده می‌کند دیگر تعجبی ندارد که در این غول اسپرت نیز از آن بهره گرفته باشد. با این تفاوت که گیربکس استفاده‌شده در این خودرو با تغییراتی در قسمت ضرایب دنده‌ها و میزان کنترل گشتاور از سوی سیستم دو کلاچه، طراحی شده است. این همان چیزی است که خود آلمان‌ها از آن به PDK یاد می‌کنند. البته نباید از یاد برد که این خودرو یکی از به‌‌روز‌ترین سیستم‌های انتقال قدرت 4WD دنیا را دارد. انتقال قدرت بین دو دیفرانسیل پورشه یکی از پیچیده‌ترین فناوری‌های خودرویی محسوب می‌شود. با توجه به تمام این برتری‌ها است که شتاب صفر تا 100 این خودرو فقط 3.6 ثانیه ثبت شده است. شتاب صفر تا 160 کیلومتر در ساعت آن نیز 8.1 ثانیه خواهد بود. با پانامرای 4 اس می‌توان به سرعت نهایی 306 کیلومتر در ساعت دست پیدا کرد.

نظر دیگران

CAR & DRIVER

اگر تمام دنیا و حتی منتقدانی از کرات دیگر هم بگوید که این محصول یک مدل تکراری از پورشه است ما همچنان بر این باوریم که پانامرای 2017 یکی از بهترین اسپرت‌های سایز بزرگ دنیا است. تمام حرف و حدیث‌ها درباره طراحی این خودرو زمانی که پیش فرمانش قرار می‌گیرد از یادتان می‌رود. در روزهایی که همه مدام سی‌سی به سی‌سی به حجم پیشرانه‌هایشان اضافه می‌کنند، پورشه می‌آید و 800 سی‌سی از موتور قبلی می‌کاهد و حتی یکی از توربوها را نیز حذف می‌کند. اما باید اعتراف کنیم که برداشتن ناگهانی تمام دکمه‌ها از روی کنسول کمی مشتریان خاص پورشه را آزار می‌دهد.

MOTOR TREND

سوال این است که پورشه جلو رفته یا عقب آمده است؟ به عقیده ما که آنها دارند مانند بازی گربه با طعمه‌اش، مشتری و مخاطبانشان را بازی می‌دهند. جهش خیره‌کننده آلمان‌ها در زمینه فنی واقعا تحسین‌برانگیز است. با اینکه پانامرای جدید انگار از سوی تیونرهای خاورمیانه دستکاری شده است ولی روی پیست عملکردی رویایی از خودش به نمایش می‌گذارد. در جواب تمام آنهایی که مدام می‌گویند چرا پورشه دستی به سر و روی نسل جدید نکشیده است باید گفت مگر طی 50 سال تولید 911 چنین کاری کرده بود؟ اساسا اشتوتگارتی‌ها آدم‌های خوش‌لباسی نیستند ولی دانشمندان برجسته‌ای هستند.

CAR ADVICE

حتی مرسدس‌بنز با تمام اسم و رسم دهان پرکنش هم در نسل جدید S کلاس خود جرات حذف آپشن‌ها و دکمه‌های فیزیکی را نداشت. در حقیقت بخش بزرگی از مسوولیت لوکس‌گرایی به دوش همین آیتم‌ها و ریزه‌کاری‌های به ظاهر ساده هستند. شاید طبق ادعای پورشه کوچک‌ترین تغییری در نوع استفاده از امکانات خودرو به‌وجود نیامده باشد ولی انصافا استفاده از کامپیوتر لمسی داخل کابین برای همه مقدور نیست. شاید فروش 150 هزار دستگاه این خودرو از سال 2010 تا کنون عدد دندان‌گیری برای مدیران شرکت نباشد ولی پورشه خودش را درگیر بازی کرده است که حالا مرسدس‌بنز و آئودی اجازه خروج از آن را به او نمی‌دهند.