• نیم‌نگاهی به تایرهای ضدپنچری، موسوم به Run-flat؛ دفع خطر تا 80 کیلومتر
  • دفع خطر تا 80 کیلومتر
  • دفع خطر تا 80 کیلومتر
  • دفع خطر تا 80 کیلومتر
  • دفع خطر تا 80 کیلومتر
نیم‌نگاهی به تایرهای ضدپنچری، موسوم به Run-flat؛ دفع خطر تا 80 کیلومتردفع خطر تا 80 کیلومتردفع خطر تا 80 کیلومتردفع خطر تا 80 کیلومتردفع خطر تا 80 کیلومتر
اختصاصی «عصرخودرو»

نیم‌نگاهی به تایرهای ضدپنچری، موسوم به Run-flat؛ دفع خطر تا ۸۰ کیلومتر

عصر خودرو- به جرات می‌توان یکی از عذاب‌آورترین تعمیرات خودرو را تعویض تایرها دانست که معمولا یا در اتوبان‌های شلوغ و یا در سربالایی جاده‌ها گریبانگیر شما می‌شود! تعویض لاستیک علاوه‌بر زمان‌بر بودن، کاری بس دشوار است و چه بسا که تایر زاپاس هم به علت عدم استفاده در طولانی‌مدت، کم‌باد شده باشد و این مسئله کار را دشوار خواهد کرد.

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» ، این مسئله خودروسازان را به سمتی سوق داد تا به فکر تولید تایرهایی بیفتند که بعد از پنچرشدن بتوانند مسافتی طولانی را دوام بیاورند تا راننده بتواند در اولین آپاراتی اقدام به تعویض تایر کند. این تایرها که اصطلاحا با نام RunFlat شناخته می‌شوند می‌توانند بعد از پنچرشدن مسافتی در حدود 80 کیلومتر را با سرعت کمتر از 90 کیلومتر بر ساعت بپیمایند. با این مقدمه به بررسی تاریخچه و چگونگی کارکرد این تایرها می‌پردازیم.

تاریخچه
در اواسط دهه 30 میلادی، تایرهایی تحت عنوان Self-Supporting تولید شدند که به وسیله یک تایر داخلی فابریک از خروج باد در زمان پنچری جلوگیری می‌کردند. در سال 1934، شرکت میشلین تایری را تولید کرد که با یک لایه داخلی پوشیده از فوم، در هنگام پنچری مانع از خروج هوا از مسیر سوراخ می‌شد، به این نحو که فوم‌های داخل تایر با فشار باد به سمت بیرون حرکت می‌کردند و در هنگام خروج، مسیر باد را مسدود کرده و مانع از تخلیه شدن هوا داخل تایر می‌شدند. این تایرها که با نام تجاری Semi-Bullet Proof یا به عباری شبه‌ضدگلوله شناخته می‌شدند، بیشتر استفاده نظامی داشتند و یا برای خودروهای حمل پول بانک‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند. در سال 1958، شرکت کرایسلر با همکاری گودیر پیشنهاد ساخت تایری را داد که با ممانعت از خروج هوا بتواند علاوه‌بر نترکیدن در زمان پنچری، مسافت طولانی‌تری را طی کند. در سال 1972 شرکت دانلوپ برای خودرو Rover P6 یک تایر با همین استاندارد تولید کرد و در سال 1973 این استاندارد به خودرو Austin Metro هم سرایت کرد.
کمپانی بریجستون و پیرلی جزو نخستین کارخانه‌هایی بودند که این محصول را برای برخی از خودروهای BMW تولید کردند. خودروهایی مانند پورشه 959 و شورولت کوروت این تایرها را برای اولین بار به عنوان تجهیزات استاندارد مورد استفاده قرار دادند. این تایرها می‌توانند یک خودرو معمولی را بدون بار با سرعت حدود 90 کیلومتر در ساعت تا مسافتی حدود 80 کیلومتر برسانند.
Run-Flat چگونه کار می‌کند
این تایر به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
Self-supporting system‌‌: این تایرها از دیوار‌ه‌ای پوشیده از لاستیک فشرده تقویت شده ساخته شده‌اند و در صورت پنچری از خودرو شما پشتیبانی خواهند کرد. این ساختار به شما اجازه خواهد داد تا در زمان پنچری و از دست دادن باد تایر به مسیر خود ادامه دهید تا به محلی مناسب برای تعویض لاستیک برسید (که البته مسافت قابل پیمایش برای هر تایر متفاوت است و توسط تولید‌کننده اعلام می‌شود).
Support ring system‌‌: این نوع تایر رینگ اضافه‌ای در داخل خود دارد تا بتواند وزن وسیله نقلیه را در زمانی که باد خود را از دست داده است، تحمل کند.

تعمیرات
لاستیک‌های Run-Flat به واسطه تراکم بالا مواد مورد استفاده در ساختشان نمی‌توانند به‌راحتی پنچرگیری شوند. شاید بتوان یک لاستیک پنچر را برای مدت کوتاهی با فوم‌های پنچرگیری سرپا نگه داشت ولی باید در نظر بگیرید که هیچ تایری فارغ از Run-Flat بودن یا نبودن، نمی‌تواند با تعمیرات پنچرگیری به کار خود برای طولانی‌مدت ادامه دهد و باید تعویض شود، همچنین زمان تعویض آنها را هم باید تا حد ممکن به جلو انداخت تا از بروز حوادث ناگوار ناشی از ترکیدگی تایر جلوگیری شود.

نویسنده: احسان لطفی

Copyright © 2015 - Asrekhodro by Daustany